Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Λευκή τίγρης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε Λευκή τίγρης (αποσαφήνιση) .
Μια λευκή τίγρης
Λευκή τίγρεις είναι ένα morph χρώμα οποιουδήποτε υποείδος τίγρης οποίων γούνα είναι άσπρη ή σχεδόν λευκό, αν και δεν είναι ένα ξεχωριστό υποείδος.
Χρώμα σύγκριση
Σε σύγκριση με τίγρεις πορτοκαλί χωρίς το άσπρο γονίδιο, λευκή τίγρεις τείνουν να είναι μεγαλύτερα τόσο κατά τη γέννηση και ως πλήρως καλλιεργούνται ενηλίκων.Παρά το χρωματισμό τους ασυνήθιστο, το μέγεθός τους μπορεί να είναι επωφελής σε άγρια κατάσταση.Ετερόζυγατίγρεις πορτοκαλί τείνουν επίσης να είναι μεγαλύτερη από άλλες τίγρεις πορτοκαλί.Kailash Sankhala, ο διευθυντής του Νέου Δελχί ζωολογικό κήπο στη δεκαετία του 1960, είπε ότι «ένα από τα καθήκοντα του γονιδίου white μπορεί να έχει για να κρατήσει ένα γονίδιο το μέγεθος του πληθυσμού, σε περίπτωση που είναι πάντα απαραίτητη." [ 2 ]
-Λευκό ριγέ άτομα Dark καλά τεκμηριωμένες στην τίγρη της Βεγγάλης υποείδος , επίσης γνωστό ως Royal Βεγγάλης ή ινδική τίγρη ( Panthera Τίγρη Τίγρη και Π. bengalensis τ.1 ), και μπορεί επίσης να έχουν συμβεί σε αιχμαλωσία Σιβηρίας Τίγρεις (Panthera Τίγρης altaica ) , καθώς έχουν αναφερθεί ιστορικά σε διάφορα άλλα υποείδη. Λευκή τρίχωμα ζώου είναι στενά συνδεδεμένη με τη Βεγγάλη , ή ινδικό υπο είδος.
Επί του παρόντος, αρκετές εκατοντάδες λευκές τίγρεις σε αιχμαλωσία σε όλο τον κόσμο, με περίπου εκατό που διαπιστώθηκε στην Ινδία.Παρ 'όλα αυτά, ο πληθυσμός τους αυξάνεται. Το μοντέρνο λευκό πληθυσμό τίγρη περιλαμβάνει τόσο αγνά Bengals και υβριδικά Βεγγάλης-Σιβηριανοί, ωστόσο, είναι ασαφές κατά πόσον η υπολειπόμενη γονιδίου white προήλθε μόνο από Bengals, ή στην περίπτωση που θα προερχόταν από τους προγόνους της Σιβηρίας.
Το ασυνήθιστο χρωματισμό των λευκών τίγρεων έχει καταστεί δημοφιλή στους ζωολογικούς κήπους και ψυχαγωγία ανάδειξη εξωτικά ζώα.Γερμανο-αμερικανικής μάγοι Siegfried & Royέγινε διάσημος για την αναπαραγωγή και την κατάρτιση δύο λευκές τίγρεις για τις εκτελέσεις τους, που αναφέρονται σε αυτά ως «βασιλική λευκή τίγρεις", λευκή τίγρης με τη σύνδεση της με τον μαχαραγιά της Rewa.


Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
καρχαριας
Καρχαρίας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Kαρχαρίας (ο)(αγγλ. shark, γαλλ. rêquin) (Ζωολ.) 1.Ονομασία είδους (Carcharodon carcharias) και παλαιότερα, γένους Σελαχίων. 2.Γενική κοινή ονομασία Πλευροτρηματικών Σελαχίων (Ομοταξία Χονδριχθύες), ιδίως δε των μεγαλύτερων και χαρακτηριστικότερων μορφών
Ο καρχαρίας (Carcharodon carcharias) είναι από τα μεγαλύτερα ψάρια της θάλασσας. Οι καρχαρίες και τα μικρότερα συγγενικά τους σκυλόψαρα, γαλέοικ.ά. έχουν ομοιογένεια μορφολογική και λειτουργική. Έχει ασβεστοποιημένο και αποκλειστικά χόνδρινο σκελετό, μεγάλο κεφάλι, μεγάλα δόντια, σώμα επίμηκες, υδροδυναμικό, ισχυρή ουρά, με ετερόκερκο ουραίο πτερύγιο, δέρμα τραχύ (καστανό στη ράχη και καστανόλευκο στην κοιλιά) καλυμμένο από "πλακοειδή λέπια" (δερματικά δόντια). Πρόκειται για ταχύτατους και άριστους κολυμβητές, αδηφάγα, σαρκοβόρα ψάρια που ζουν κυρίως στις θερμές θάλασσες, αλλά μπορεί να τους συναντήσει κανείς και σε μεγάλους πλωτούς ποταμούς στους οποίους εισέρχονται ακολουθώντας τα εμπορικά πλοία. Επίσης ο καρχαρίας είναι ωοζωοτόκο ζώο.
Η ονομασία "καρχαρίας" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη κάρχαρον (= πριόνι), λόγω του σχήματος και της διάταξης της οδοντοστοιχίας του.
Φιδι
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φίδι

Γίνεται διάκριση μεταξύ των «πλέον επικίνδυνων» και αυτών που θεωρούνται ότι έχουν το «ισχυρότερο δηλητήριο». Οι δύο αυτές κατηγορίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα και είναι απόλυτα διακριτές. Επικίνδυνα φίδια είναι αυτά που προκαλούν τους περισσότερους θανάτους ετησίως. Είναι γνωστό ότι πάνω από 1.000.000 άνθρωποι τον χρόνο σε όλο τον κόσμο πέφτουν θύματα δηγμάτων φιδιών, ιδιαίτερα στην Ασία και στην Αφρική, λιγότερο στην Αμερική και πολύ λιγότερο στην Ευρώπη. Οι 100.000 από τους ανθρώπους αυτούς πεθαίνουν. Στην κορυφή αυτής της κατηγορίας φιγουράρει η οχιά του Ράσελ (Russel's Viper), που ζει στην Σρι Λάνκα, προκαλώντας χιλιάδες θανάτους ετησίως[2]
Ορκα

Το επιστημονικό της όνομα είναι orcinus orca και στα λατινικά σημαίνει "αυτός που ανήκει στο βασίλειο του θανάτου". Παρά το προσωνύμιό της, φάλαινα δολοφόνος, δεν ανήκει στην συνομοταξία των φαλαινών αλλά σε αυτή των δελφινιών! Συγκεκριμένα αποτελεί το μεγαλύτερο είδος δελφινιού. Συναντάται σε όλους τους μεγάλους ωκεανούς, αλλά ιδιαίτερα στους πόλους, βόρειο και νότιο, όπου τα νερά είναι πλούσια σε τροφή. Η όρκα τρέφεται με ψάρια και θαλάσσια θηλαστικά, όπως φώκιες, θαλάσσιους λέοντες μέχρι και άλλες φάλαινες. Στο μενού της συμπεριλαμβάνονται ακόμα και οι καρχαρίες. Έτσι μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι βρίσκονται στην κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας μιας και δεν έχουν άμεσους θηρευτές.
Το μέγεθος μια όρκας ποικίλει από 7-9 μέτρα για τα αρσενικά και 5-7 για τα θηλυκά, ενώ το βάρος της υπολογίζεται σε 6 και 4 τόνους αντίστοιχα. Για να κατανοήσουμε τα μεγέθη αξίζει να αναφερθούμε στο ραχιαίο πτερύγιο των αρσενικών, το οποίο φτάνει τα 2 μέτρα, όσο δηλαδή είναι το ύψος ενός ψηλού ανθρώπου, και συγκεκριμένα του φίλου μου Νίκου! Στα θηλυκά το πτερύγιο είναι σαφώς μικρότερο κάτι που κάνει εύκολη την αναγνώριση αρσενικού-θηλυκού και καθορίζει τον τρόπο κυνηγιού του κάθε φύλου. Θα αναφερθούμε όμως σε αυτό λίγο αργότερα. Ο μέσος όρος ζωής είναι 50-60 χρόνια για τα αρσενικά και 70-90 για τα θηλυκά, αν και υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις όρκας που έχει ζήσει μέχρι και 100 χρόνια.
Οι όρκες ζουν συνήθως σε κοπάδια αν και έχουν υπάρχουν περιπτώσεις , αρσενικών κυρίως, όπου ζουν μόνα. Παρά την υπεροχή σε μέγεθος και δύναμη των αρσενικών έναντι των θηλυκών, οι κοινωνίες τους είναι καθαρά μητριαρχικές. Σε ένα τυπικό κοπάδι υπάρχει η μητέρα-αρχηγός, η οποία συνοδεύεται από τα μικρά της και ένα ή κανένα μεγάλο αρσενικό. Όταν τα μικρά αρσενικά ενηλικιώνονται αφήνουν το κοπάδι για να μην ζευγαρώσουν με μέλη της ίδιας οικογένειας, κάτι το οποίο δεν συναντάται συχνά στο ζωικό βασίλειο, και αποτελεί μυστήριο μέχρι και σήμερα. Το προς ενηλικίωση αρσενικό πρέπει τότε να βρει άλλο κοπάδι για να ενταχθεί και να ζευγαρώσει. Διαφορετικά κοπάδια έχουν χαλαρούς δεσμούς, δηλαδή μπορεί να ταξιδεύουν μαζί και να συνεργάζονται στο κυνήγι.
Ο τρόπος επίθεσης στα θηράματα της όρκας ποικίλει ανάλογα με το που βρίσκεται το θήραμα καθώς και το μέγεθός του. Αν το θήραμα βρίσκεται στον ανοιχτό ωκεανό και είναι μεγάλο και επικίνδυνο, όπως άλλη φάλαινα ή καρχαρίας, το κυνήγι αναλαμβάνουν τα αρσενικά. Αν δεν είναι επικίνδυνο, όπως σολομοί ή άλλα ψάρια, τότε λαμβάνει μέρος όλη η οικογένεια. Όταν το θήραμα βρίσκεται στην ακτή π.χ. φώκιες ή θαλάσσιοι ελέφαντες αναλαμβάνουν δράση τα θηλυκά λόγω του μικρότερου ραχιαίου πτερυγίου τους. Αν τα αρσενικά προσπαθούσαν να κυνηγήσουν στην ακτή το μεγάλο πτερύγιο τους θα πρόδιδε την θέση τους. Μια θηλυκή όρκα είναι ικανή να φτάσει μέχρι και 2 μέτρα στην ακτή να επιτεθεί στο θήραμά της και μετά να περιμένει το κύμα να την παρασύρει πίσω στην θάλασσα, τεχνική άκρως επικίνδυνη την οποία όμως μαθαίνει και στα μικρά της.
Blookpoot.com
Πουλια


Σκυλοι

Η σχέση του με τον άνθρωπο χρονολογείται από τα πολύ παλαιά χρόνια. Έχει υμνηθεί και δοξαστεί πολλές φορές κυρίως για την (έμφυτη) τάση του να δέχεται τον άνθρωπο ως ηγετικό μέλος της αγέλης και να δένεται μαζί του ιδιαίτερα στενά. Έτσι, έχουν υπάρξει περιπτώσεις σκύλων που θυσιάστηκαν για το "αφεντικό" τους στην προσπάθειά τους να το σώσουν ή να το προστατεύσουν.
Ράτσες σκύλων
Υπάρχουν τουλάχιστον 360 ράτσες σκύλων που έχουν τις ικανότητες από το είδος κυνηγιού για το οποίο αναπαράχθηκαν. Αυτά που είναι πιο κοινωνικά είναι αυτά που ειδικεύονται στην επαναφορά και στο να βρουν το θήραμα χωρίς να το σκοτώνουν, αφήνοντας αυτήν την δουλειά στους κυνηγούς ενώ σπανίως είναι επιθετικά και δένονται πολύ με τα αφεντικά τους. Από αυτές τις ράτσες προέρχονται τα Λαμπραντόρ, τα Γκόλντεν, τα Σπάνιελ κ.α..
Γατες
H γάτα (Felis catus) ανήκει στην οικογένειατων Αιλουριδών και είναι το πιο διαδεδομένο κατοικίδιο ζώο. Ζει στο περιβάλλον του ανθρώπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.[2][3].
Δεινός θηρευτής, η γάτα κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζώων για τροφή. Μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να υπακούει σε απλές διαταγές. Οι γάτες επίσης έχει διαπιστωθεί ότι μαθαίνουν να χειρίζονται απλούς μηχανισμούς, όπως πόμολα πόρτας. Τα ζώα χρησιμοποιούν μια ποικιλία φωνών και ένα είδος γλώσσας του σώματος που τους χρησιμεύει στη μεταξύ τους επικοινωνία. Τα νιαουρίσματα, τα γουργουρίσματα και τα μουγκρίσματα είναι από τους πιο γνωστούς τρόπους επικοινωνίας.[4] Το 1906 ιδρύθηκε η Διεθνής Ένωση Φίλων της Γάτας (Cat Fancier's Association, αρκτικόλεξο CFA).[5]
Στην Κίνα οι γάτες εκτρέφονται με σκοπό το εμπόριο της γούνας τους. Το γεγονός ότι στοιβάζονται σε κλουβιά και θανατώνονται[6] έχει προκαλέσει αντιδράσεις από φιλοζωικές κυρίως οργανώσεις[7]παγκοσμίως .
Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν ότι η γάτα εξημερώθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου θεωρούνταν ιερό ζώο.[8] Ωστόσο, τα αποτελέσματα έρευνας του 2007 έδειξαν ότι η καταγωγή όλων των κατοικιδίων γατών πιθανώς ανάγεται σε πέντε αφρικανικές αγριόγατες (Felis silvestris lybica)που έζησαν στην Εγγύς Ανατολή γύρω στο 8000 π.Χ.[9]
Τις πληροφορίες τις βρήκαμε εδώ:
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Black moor

Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)